donderdag 19 april 2018

Les 30 – God is in alles wat ik zie, want God is in mijn denkgeest. – deel 1


Dit is ook een heel belangrijke les omdat hierin uitgelegd wordt waarom God in alles is wat ik zie, omdat Hij in mijn denkgeest is. Het gaat dus niet om dat wat we buiten ons waarnemen, maar wat in onze denkgeest is, hoe we interpreteren. Daarom kan ‘denken’ vervangen worden door ‘zien’ omdat onze ogen ons niets anders weergeven dan de weerspiegeling van ons denken. Projectie maakt perceptie. Deze les moet bijdragen aan ons begrip en ervaring van onze projecties, de verdediging bij uitstek van het ego om onze schuld te behouden en dat onder het mom dat we hiervan loskomen.

1. Het idee voor vandaag is de springplank naar visie. Vanuit dit idee zal de wereld voor jou opengaan en je zult naar haar kijken en in haar zien wat je nooit eerder hebt gezien. En wat jij vroeger zag, zal dan zelfs niet eens vagelijk zichtbaar voor je zijn.

Dit is een onderwerp dat in deze cursus meerdere keren herhaald wordt: wanneer onze denkgeesten ontwaakt zijn en we met de liefde van Jezus kijken zal alles wat we voorheen zagen, verdwijnen. Onze oordelen tegenover anderen en tegenover onszelf, onze vreemde manier om naar een gebeurtenis te kijken, het zal allemaal verdwijnen. Door deze nieuwe manier van denken en zien te versterken zullen onze oordelen, die verdedigingen zijn tegen de waarheid van de werkelijkheid van onze broeders, geleidelijk aan vervagen om uiteindelijk volledig te verdwijnen. Dit is de betekenis van wat Jezus ons hier zegt. Het is enerzijds makkelijk in te zien waarom deze ideeën ons bang kunnen maken, maar het is niet alleen onze oordelen, onze verdraaide waarnemingen en ons denken dat zal verdwijnen, maar wij, zoals we onszelf als wezen altijd hebben gekend, zullen eveneens verdwijnen.

Het is de ware betekenis van verdedigingsloosheid: zijn zonder verdedigingen. Het ego zal pogingen ondernemen om ons ervan te overtuigen dat wij ons moeten verdedigen om ons te beschermen tegen pijn of dat nu van binnenin of van buiten uit is veroorzaakt. En het ego geeft ons geen toegang tot zijn geheim: dat zijn volledige verdedigingsstructuur erop gericht is als een bescherming tegen God.
We leren begrijpen hoe ieders leven, zeker bij volwassenen, gebouwd is als een verdediging tegen de pijn en leed van onze kinderjaren. Maar we kwamen op de wereld zodat we ons als kind slachtoffer konden voelen, want dat is de reden om hier in de wereld geboren te worden zoals ik reeds besproken heb in de inleiding. Ons hele leven, gezien vanuit het standpunt van het ego, is gebouwd als een verdediging om ons te beschermen tegen die niet te ontkennen waarheid die we over de wereld – en dan vooral onze persoonlijke wereld - aangenomen hebben: ik kan mijn moeder niet vertrouwen, ik kan mijn vader niet vertrouwen, ik kan vrouwen niet vertrouwen, ik kan mannen niet vertrouwen, ik kan mijn lichaam niet vertrouwen, ik kan de autoriteiten niet vertrouwen, enz., enz., enz. In ieders leven zijn deze conclusies gerechtvaardigd omdat ons script, zoals we reeds gezien hebben, speciaal geschreven is om onze gevoelens over het oneerlijk behandeld zijn, te rechtvaardigen. Eens ons slachtofferschap voor waar is aanvaard bouwen we muur boven muur als verdediging om ons te beschermen tegen ingebeelde pijnen, verachting en de pijn uit onze kinderjaren en jeugd. Het is inbeelding want het is er in het geheel niet en is er in feite nooit geweest want het maakt deel uit van onze droom. Het is daarom nodig te leren met de ogen van Jezus naar deze waarheid kijken zodat we ons kunnen realiseren dat het allemaal verzonnen is.

Er bestaat werkelijk geen enkele rechtvaardiging om verdedigingsmuren te bouwen gezien onze problemen onlosmakelijk verbonden zijn met het onbestaande. Dat is de waarheid die we vrezen. De betekenis van ons leven is het overleven van deze vernietigende aanval van de harde, wrede, gevoelloze, ongevoelige en verdorven wereld. En het is onmiskenbaar dat de wereld wreed, gevoelloos en verdorven is omdat dit de reden is waarom ze gemaakt werd: de wereld is gemaakt als een aanval op God (W. deel II. 3.2:1) Ons bestaan is gebaseerd op een waarheid waarvan we denken dat dit de werkelijkheid is. We willen niet dat men ons vertelt dat er een andere manier van kijken is want het is duidelijk dat Jezus het niet heeft over een andere manier om naar een tafel te kijken. Dat is slechts bedoeld als een oefening om ons te helpen bewust te worden dat er een andere manier is om naar onszelf te kijken. Nogmaals, wanneer je deze lessen oefent, er dieper op ingaat en erover nadenkt, probeer dan in contact te komen met de angst die naar boven komt wanner je begrijpt wat ze willen zeggen. Het kan behulpzaam zijn om achterom te kijken en te zien hoe je leven opgebouwd is als een verdediging tegen dat wat jij denkt dat het probleem is: hoe te overleven in een hardvochtige wereld. Jezus leert ons dat er een andere manier van kijken is tegen absoluut alles, maar er staat een prijs tegenover deze visie: ons ‘geslachtofferde’ zelf dat ondersteund wordt door een levenslange opeengestapelde verdediging wordt vervangen door een zelf dat werkelijk verdedigingsloos kan zijn, ‘beschermd’ door de onschuld die een weerspiegeling is van de Hemelse zondeloosheid.

(2:1-2) Vandaag proberen we een nieuw soort ‘projectie’ te hanteren. We proberen ons niet te ontdoen van wat we niet prettig vinden door het buiten ons te zien.

Jezus heeft het hier over uitbreiding - deel van de dynamiek van het naar binnen kijken - en welke invloed dit heeft op wat we buiten ons zien. Met projectie zien we onze zondigheid en schuld, oordelen hierover en projecteren op anderen. We ontdoen ons van dat wat we binnenin ons niet leuk vinden. Dat is letterlijk hoe de wereld gemaakt is. In een regel die we in les 161 kunnen lezen zegt Jezus: zo werden specifieke vormen gemaakt. We maakten een wereld van specifieke dingen zodat we iets of iemand zouden hebben op wie we onze schuld, die we zelf niet willen, kunnen projecteren.
Jezus leert ons hier ‘een nieuw soort projectie’ (uitbreiding) waarin we de liefde nemen die we eerst binnenin hebben gezien - de liefde van Christus die we zijn, gerelateerd aan de liefde van Jezus – en die we uitbreiden zodat we die overal om ons heen kunnen zien. Belangrijk hier is dat we de liefde niet als afgescheiden van ons zien, iets wat wel het geval is als we onze schuld projecteren waardoor we de schuld wel in iemand anders dan in onszelf moeten zien, inherent aan het doel van projectie. 

De liefde van Christus, die eerst binnenin ons is gezien, wordt nu in iedereen ervaren ongeacht de sluiers van angst en haat die onbewust gebruikt worden om haar te verbergen. Nogmaals, we ervaren deze liefde in alles omdat we het eerst in onszelf hebben ervaren.

De verandering waar Jezus over spreekt is de verandering naar ons juist-gericht denken, van een projectie van schuld van het ego naar de uitbreiding van vergeving van de Heilige Geest - de sleutel voor het toepassen van Een Cursus in Wonderen.

(wordt vervolgd)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten